Erlkönig // Elfenkoning

Erlkönig
Johann Wolfgang von Goethe (1749 – 1832)

1 Wer reitet so spät durch Nacht und Wind?
Es ist der Vater mit seinem Kind;
Er hat den Knaben wohl in dem Arm,
Er faßt ihn sicher, er hält ihn warm.

5 Mein Sohn, was birgst du so bang dein Gesicht? -
Siehst Vater, du den Erlkönig nicht?
Den Erlenkönig mit Kron und Schweif? -
Mein Sohn, es ist ein Nebelstreif. -

9 »Du liebes Kind, komm, geh mit mir!
Gar schöne Spiele spiel ich mit dir;
Manch bunte Blumen sind an dem Strand,
Meine Mutter hat manch gülden Gewand.«

13 Mein Vater, mein Vater, und hörest du nicht,
Was Erlenkönig mir leise verspricht? -
Sei ruhig, bleibe ruhig, mein Kind;
In dürren Blättern säuselt der Wind. -

17 »Willst, feiner Knabe, du mit mir gehn?
Meine Töchter sollen dich warten schön;
Meine Töchter führen den nächtlichen Reihn
Und wiegen und tanzen und singen dich ein.«

21 Mein Vater, mein Vater, und siehst du nicht dort
Erlkönigs Töchter am düstern Ort? -
Mein Sohn, mein Sohn, ich seh es genau:
Es scheinen die alten Weiden so grau. -

25 »Ich liebe dich, mich reizt deine schöne Gestalt;
Und bist du nicht willig, so brauch ich Gewalt.«
Mein Vater, mein Vater, jetzt faßt er mich an!
Erlkönig hat mir ein Leids getan! -

29 Dem Vater grauset's, er reitet geschwind,
Er hält in den Armen das ächzende Kind,
Erreicht den Hof mit Mühe und Not;
In seinen Armen das Kind war tot.
(1781)


Elfenkoning
Johann Wolfgang von Goethe (1749 – 1832)

1 Wie rijdt er zo laat door nacht en wind?
Het is de vader met zijn kind.
Hij heeft de jongen in zijn arm
goed stevig vast en houdt hem warm.

5 Mijn zoon, waarom verstop je toch je gelaat? –
Zie je niet, vader, wie daar gaat?
De Elfenkoning met sleep en kroon.-
Het zijn flarden mist, mijn zoon.-

9 ‘Hé, lief kind, kom toch mee met mij,
de mooiste spellen spelen wij!
Ik weet veel bloemen in het woud,
mijn moeder gaat gehuld in goud.’-

13 Maar vader, maar vader, hoor jij niet zijn stem
fluisteren wat ik krijg van hem? –
Wees rustig, blijf maar rustig, mijn kind,
in dorre bladeren ritselt de wind. –

17 ‘Kom, beste jongen, en heb maar geen angst,
mijn dochters bereiden een heerlijk ontvangst.
Mijn dochters leiden je rond vannacht,
en dansen en zingen en wiegen je zacht.’-

21 Zie je niet, vader, wat gaande is,
Elfenkonings dochters in de duisternis? –
Mijn zoon, mijn zoon, ik zie het allemaal,
daarginds de wilgen, oud en vaal. –

25 ‘Jouw schoonheid is het waarnaar ik verlang,
en werk je tegen, dan moet het met dwang!’ –
Vader toch, vader, nu raakt hij me aan,
Elfenkoning heeft me iets aangedaan! –

29 De vader huivert en rijdt gezwind
en houdt in zijn armen het steunende kind,
bereikt het erf ternauwernood.
Het kind in zijn armen was al dood.

Vertaling: Matthias Rozemond